www.sufizm.fora.pl

chishtiyya

Ridda (arab.:ردة) lub irtidād (ارتداد) - apostazja w islamie oraz jego nurtach, także takich jak sufizm. Osoba dopuszczająca się apostazji to murtadd.

Prawdopodobnie w przeszłości istniało rozróżnienie między riddą, a irtidādem - pierwsza oznaczała zostanie ateistą bądź agnostykiem, druga przejście na inną religię. Za odstępstwo od wiary w Allah Boga, większość autorytetów religijnych uważa również poważne błędy doktrynalne jak niewiara w anioły, w jedyność Allah Boga, zaprzeczanie jego podstawowym atrybutom (Wasifat), twierdzenie iż Ali, a nie Muhhammad powinien otrzymać przesłanie od archanioła Gabriela (jak twierdzi część wspólnoty Ahl-e hakk), wiara w proroków po Muhammadzie (szkoła lahorich Ahmadiji). Także zbezczeszczenie Koranu lub znieważanie islamu czy proroków (w tym Jezusa i Mojżesza) są zwykle uważane za riddę.

Kara śmierci za apostazję

Zgodnie z nauką 3 szkół sunnickich (hanbalickiej, malikickiej i szafi’ickiej) murtadd powinien być ukarany śmiercią. Sunnicka szkoła hanaficka oraz szyicka szkoła dżafarycka nakazują natomiast uwięzienie aż do "powrotu na łono islamu", choć kara śmierci nie jest wykluczona. Kary te dotyczą jednak tylko mężczyzn - w wypadku kobiety - murtadda szkoły są bardziej podzielone - od kary śmierci do braku jakiejkolwiek kary.

Niewielka część współczesnych teologów muzułmańskich twierdzi, że wszelkie kary dla odstępców są zarezerwowane dla Boga po ich śmierci.
Okres, po którym wykonywana jest kara, jest różny w zależności od typu murtadda (według znacznej części prawników). Murtadd fitri (osoba urodzona jako muzułmanin, która wyrzekła się islamu) może zostać zabita od razu po akcie apostazji. Murtadd milli (konwertyta na islam, który od niego później odszedł) powinien otrzymać 3 dni w więzieniu na przemyślenie i ewentualny powrót do religii muzułmańskiej (istitabah); inni prawnicy mówią o trzykrotnym pytaniu o zgodę na powrót do wiary. Taki murtadd zabity może być po tym czasie, jeśli nadal upiera się w apostazji. W praktyce wygląda to jednak zwykle zupełnie inaczej - sprawy sądowe trwają zwykle dość długo (jak na warunki tych krajów), a okres "na przemyślenie" może trwać do 1 roku.

Wiele organizacji praw człowieka donosi o częstej praktyce zmuszania do powtórnego przyjęcia islamu lub nawet o torturach (szczególnie w Egipcie, Afganistanie i Iranie). Dowodami są głównie zeznania ofiar, jednak trudno je potwierdzić, ponieważ władze tych krajów uniemożliwiają rzetelne śledztwo, a wszystkie kraje stosujące karę śmierci za odstępstwo zaprzeczają tym informacjom.

Rozwód i podział majątku

Odejście od islamu skutkuje (w większości szkół prawa) rozwodem z pozostającym w islamie współmałżonkiem. Jeżeli oboje współmałżonkowie odchodzą od islamu, małżeństwo pozostaje ważne. W związku z tym, że w wielu krajach muzułmańskich jest to najłatwiejsza droga do rozwodu dla kobiety, wiele z nich decyduje się na formalną apostazję. Aby temu zapobiec zmienia się obecnie prawodawstwo w kilku krajach (zapoczątkował to Kuwejt), by według nowego prawa apostazja nie skutkowała już rozwodem.

Majątek murtadda powinien zostać skonfiskowany i podzielony po równo we wspólnocie, choć współcześnie majątki rekwiruje państwo.
Wszystkie skutki prawne (poza rozwodem w niektórych przypadkach) są anulowane w razie powrotu do islamu. Nie dotyczy to jednak szkód w majątku i rzeczy już podzielonych.

Kary muzułmańskie, a katolickie i chrześcijańskie

Prawo muzułmańskie nie różni się tutaj niczym od prawa stosowanego przez 1600 lat wobec apostatów porzucających religię chrześcijańską. Jeszcze przed II wojną światową w Polsce za porzucenie wiary katolickiej sądy w Bydgoszczy czy Warszawie skazywały innowierców na 2 lata więzienia. W czasach PRL za wyznawanie religii Świadków Jehowy, w istocie za porzucenie katolicyzmu karano do 10 lat więzienia, z artykułu... o odmowie służby wojskowej. Współcześnie za wyznawanie innej niż katolicka religia, karze się w Polsce z artykułu "o obrazie uczuć religijnych." Grożą nawet 3 lata więzienia. Islam jest w karaniu za apostazję uczciwszy niż polski katolicyzm, który kara z niepodziewanych artykułów, jeśli krytykuje się Jezusa, Maryję czy dogmaty katolickie...

Inkwizycyjne krucjaty chrześcijańskie przez 1600 lat mordowały wszystkich innowierców, którzy odmawiali nawrócenia do Jezusa i Maryji. W islamie zwyczaj ten wspólny dla chrześcijaństwa i islamu istnieje do dzisiaj, chociaż nigdy islam nie miał takiej inkwizycji jak Watykan.

Wyjątki w szariacie

Wobec niepełnoletnich stosuje się wyjątki - przetrzymuje się ich w więzieniu, a egzekucję wykonuje dopiero po uzyskaniu pełnoletności.
Osoby pijane, zamroczone narkotykami, niedorozwinięte umysłowo oraz chore psychicznie nie są karane. Ludzie zmuszeni siłą do odstępstwa również nie podlegają żadnym restrykcjom. Dobra linia obrony w państwach muzułmanskich, to wykazanie zaburzeń psychicznych i szukanie cudownego uzdrowienia np. u zielonoświątkowców, jako powód apostazji. Inna sprawdzona linia obrony to nawrócenie pod rygorem zastraszania np. Apokalipsą (Końcem Świata) lub "za pieniądze" od misjonujących chrześcijan, etc...

Zalecenia Świętego Koranu

Koran nie zawiera ani jednego fragmentu jednoznacznie nakazującego karę śmierci lub dożywotniego więzienia dla apostatów, jednak sugeruje surowe kary (nie jest wyjaśnione, czy są to kary doczesne). O apostatach wspominają następujące fragmenty: 16:106, 3:90-91, 5:54, 3:72 i 4:137. Wszystkie one należą do "okresu medyńskiego" - wyjątkiem jest tu "mekkańskie" 16:106-109. Oznacza to (skrótowo mówiąc), że powstały one w tzw. prawnym, a nie teologicznym okresie powstawania islamu. Niektórzy komentatorzy podają 4:89 jako dowód na zasadność kary śmierci, jednak według większości dotyczy on zabijania wszystkich niewiernych:

Oni by chcieli, abyście byli niewiernymi, tak jak oni są niewiernymi, abyście więc byli równi. Przeto nie bierzcie sobie opiekunów spośród nich, dopóki oni nie wywędrują razem na drodze Boga. A jeśli się odwrócą, to chwytajcie i zabijajcie ich.

Wiele hadisów, w tym kilka silnych, zaleca karę śmierci dla odstępców.

Wszystkie nurty sufizmu, z natury pacyfistyczne i nastawione afirmatywnie do życia, unikają stosowania kary śmierci lub zalecają stosowanie ułaskawień jak najczęściej. Niektóre radykalne nurty sufizmu zakazują zabijania wszystkich żywych stworzeń, nie tylko ludzi, nawet za cenę własnego życia. Zdecydowana większość nurtów sufickich, sama ciężko doświadczona przez nadinterpretacje prawne jest zdania, że skoro Święty Koran wyraźnie nie zaleca zabijania apostatów, zatem należy ich ukaranie pozostawić Allah Bogu, który już im w odpowiednim czasie znajdzie odpowiednie piekło.

Sytuacja apostatów na świecie

Odstępstwo od islamu jest karane śmiercią w ośmiu (2004) krajach (Arabia Saudyjska, Jemen, Afganistan, Komory, Iran, Mauretania, Pakistan i Sudan; w tym ostatnim przypadku nie jest to zapisane w prawodawstwie państwowym, lecz w jego szariackim rozszerzeniu).

Kara śmierci wykonywana jest przez ścięcie, ale czasem są od tego wyjątki. W wypadku kilku innych państw (Jordania, Kuwejt, Malezja, Malediwy, Oman i Katar) apostazja jest karalna, bądź po prostu nielegalna.

Dość nietypowa praktyka występuje w Malezji, gdzie Malajowie murtaddzi nie mogą zmienić wyznania w dowodach osobistych (patrz. Lina Joy).

Wszystkie te kary są niezgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka (np. Arabia Saudyjska nie podpisała jej głównie z tego powodu). Pozostałe kraje wymogły na ONZ pewne ustępstwa w postaci dodatków do kilku rezolucji związanych z prawami człowieka, które dają im możliwość karania apostatów (nadal jest to jednak na granicy prawa międzynarodowego).

Obecnie część muzułmanów w kanadyjskim stanie Ontario żąda wprowadzenia kary śmierci dla murtaddów wraz z całym pakietem ustaw wprowadzających szariat dla muzułmanów w tym stanie (prace nad wprowadzeniem szariatu zostały jednak zawieszone). Są to muzułmanie ze świeżej imigracji, którzy osiedlili się w Kanadzie.

Generalnie islam jest przeciwny stosowaniu niemuzułmańskiego prawa wobec osób wyznających islam. Większość prawników muzułmańskich uważa także, że stosowanie kar z kodeksów niemuzułmańskich jest zbrodnią wobec islamu! Zatem prawodawstwo krajów niemuzułmańskich jest w sumie uważane za nieważne i nielegalnie stosowane, jeśli kara muzułmanina!

Michael Jackson nawrócił się na islam!

Z ciekawostek warto dodać, że Mikhael Jackson, słynny amerykański piosenkarz rok przed śmiercią nawrócił się na islam pociągając za sobą miliony swoich fanów na całym świecie.

Michael Joseph Jackson (ur. 29 sierpnia 1958 w Gary w stanie Indiana, zm. 25 czerwca 2009 w Los Angeles) – amerykański muzyk, artysta estradowy, tancerz, kompozytor, autor tekstów i filantrop, którego kariera i życie osobiste stały się ważną częścią kultury masowej ostatnich czterech dekad. Znany jako jeden z najlepszych wykonawców muzyki pop i jeden z najpopularniejszych muzyków w historii, nazywany „Królem Popu”...

I ta apostazja Michaela Jacksona z chrześcijaństwa na islam jakoś w Polsce nie została nagłośniona... A przecież nawet imię zmienił na wersję bardziej muzułmańską, z Michael na Mikhail...

Ahmad

Apostazja jako odpadnięcie od Boga i/lub Ścieżki do Boga, do oświecenia i wyzwolenia, to najczęściej skutek alkoholizmu, pijactwa, a także ćpania różnych świństw narkotycznych, powodujących degradację Świadomości i zablokowanie połączenie z Duszą, z Trzema pierwiastkami Duszy, w tym ćpanie grzybków halucynogennych, opiatów, haszyszu, marihuany i tym podobnych świństw niszczących Świadomość Ludzką. Trzy pierwiastki Duszy, z siedzibą w podbrzuszu, sercu i głowie, jeśli Dusza ma władzę nad Nafs, dają pewne efekty, stany i zachowania. Pierwiastek Duszy w głowie, ten najwyżej położony, kojarzony z szyszynką jako organem-siedzibą w ciele, daje między innymi wyraźną pobożność, skłonność do modlitwy oraz medytowania. Zatem jak dekiel jest zryty, głowa zablokowana czy uszkodzona, to nie ma skłonności do modlenia i medytowania, nie ma potrzeby modlitwy do Boga, nie ma poczucia Obecności Bożej. I takie potem pindolą różne głupoty, a jak są zdemoniali, zdżiniali, jako Ghule, to są wręcz agresywni wobec wszystkiego co ma posmak religii, duchowości i mistyki, co wymaga modlitwy oraz medytacji o Bogu. I tak poznajemy zryte dekle satanistyczne, chore na ściemnienia, bo odłączone od Boskiej Duszy, bez kontaktu ze Źródłem, ze Światłem Bożym.