www.sufizm.fora.pl

Ahmad

W północnej Indii istnieje cała kasta fakirów wywodząca się z tradycji sufickich mieszkających w klasztorach czy domach sufickich bractw zakonnych. Pierwotnie tradycja sufich, fakirów i derwiszów w Persji i Indii wywodzi się od żyjącego w VII wieku e.ch., mistrza sufickiego Hazrat ‘Ali czyli Hussein ibn ‘Ali (Husayn ibn Ali 626-680) i była przekazywana ustnie oraz z serca i umysłu Mistrza do serca i umysłu ucznia. Hazrat Ali napisał pierwsze znane dzieło o praktyce sufizmu, Mirat ul Arfeen, które po dziś dzień uchodzi za świętą księgę sufickich mistrzów.

Główne zakony sufickie podtrzymujące tradycje bractw fakirów to Chishtiyah, Qadiriyah, Naqshbandiyah, and Suhrawardiyah. Fakir to wśród sufich generalnie święty Boży, osoba święta, która przejawia charyzmatyczne cudowne moce duchowe. W zależności od sufickiej tradycji, fakir jako uznany święty człowiek tytułowany jest per Syed (Sayyid), Shah (Szach) lub Sai (Say, Sain).

Fakirów jako sufickich świętych obdarzonych charyzmatycznymi mocami cenili i wysławiali tacy wielcy mistrzowie sufizmu jak Abdul Qadir Jilani (XI/XII wiek), Ibn Arabi (XII/XIII wiek), Sultan Bahoo z Pendżabu (XVII wiek). Sultan Bahoo pisał, że FAKIR jest sufim autoryzowanym przez Boga cudownymi mocami i nadzwyczajnymi zdolnościami, darami łaski Bożej.

“Wy pożądacie dóbr tego świata, podczas gdy Bóg chce wam dać dobra drugiego świata” – głosi ósma sura Koranu, na którą powoływali się zawsze wszyscy suficcy fakirzy i derwisze.

Znani są derwisze czy fakirzy, którzy młotkiem wbijają sobie sztylety w bok czaszki, pod oczy. Połykają szkło i gwoździe. Nieodkażonymi szpikulcami przebijają sobie uszy, szyję, brzuch, ramiona, policzki. Trzymają w rękach rozżarzone do czerwoności pręty. Wystawiają języki na ukąszenia jadowitych węży i skorpionów. Nigdy nie okazują, że odczuwają ból czy cierpienie. Rany goją się i znikają w ciągu kilku sekund do kilkunastu minut. Nie ma zakażeń. Śmiertelne, wydawałoby się, ukąszenia jadowitych stworzeń nie czynią im najmniejszej krzywdy.

Dużo więcej poczytasz na blogostronie o fakirach:

[link widoczny dla zalogowanych]

Salam!

Ofiel Chishty

Teraz pewnie w Afganistanie sufi będą musieli być fakirami, żeby uciekać przed Talibami na latających dywanach, jak to kiedyś się już zdarzało, chociaż nowe rządy emiratu deobandystów obiecują, że nie będzie tak źle, o ile zwolennicy sufizmu nie będą łamać zasad sunny... Pożyjemy, zobaczymy. Albo nie pożyjemy...

Malamati

Sufi nigdy nie byli fakirami!

Fakir to tylko i wyłącznie zewnętrzne tricki, które nie maja nic wspólnego z rozwojem duchowym, wręcz odciągają od rozwoju i mamią blaskiem głupoty, tych, którzy się popisują przed zahipnotyzowanym oszalałym tłumem!

Sufi zawsze równoważyli skrajności, a Afganistan znów popadł w skrajność!

chishtiyya

Wręcz przeciwnie, Fakirzy wśród uczniów sufickich to elita praktykujących. To osoby posiadające potężne dary duchowe, charyzmaty, karamaty, rozpoznane i zaakceptowane przez Szajchów owoce duchowej praktyki. A jak jakiś nieuk się zesra na fakirów w tradycyjnych, największych zakonach sufickich na Wschodzie, to może za swoją głupotę nawet głowę stracić. Ot poleci głowa srajdusia srającego się w swej głupocie na elitę fakirską, bo jakiś miecz albo szabla ten durnowaty i bredzący głupoty łeb może czasem ściąć. I zgodnie z prawami zwyczajowymi, także w Indii, nie podlega za to karaniu przez sądy. Ponieważ wykonał karę za odrażającą zbrodnię. Radzimy uważać, bo w niektórych krajach może być lincz społeczny na takim głupku, co tak bełkocze, razem z jego osobami towarzyszącymi. Tam obraza świętości bywa natychmiast karana przez społeczność, tradycyjnie. Dobrze jak się tylko na stu batach i wypędzeniu z zakazem powrotu skończy. Fakirzy suficcy prezentują swoje zdolności, duchowe moce, tylko za pozwoleniem szajcha przy niektórych uroczystościach religijnych wewnątrz tariqah, nie pokazują mocy na rynku ani na zwykłych ludziach, którzy nie praktykują sufi.